De steenuil is de kleinste uil die je in ons land kunt vinden. Hij heeft een grote bolle kop waardoor het lijkt dat hij wat groter is, dit is echter niet waar want hij blijft nog steeds erg klein! Met zijn lengte van 21 – 23 cm en een vleugelspanwijdte van 54 – 58 cm is hij niet zo groot.

 

Steenuilen hebben een gevlekt verenkleed. De bovenkant is bruin met witte spikkels en de onderkant is wat witachtig en dicht bruingestreept. Opvallend detail van zijn kop zijn de fel gele ogen. De poten zijn lang en wit bevederd. 

 

De steenuil heeft een snelle, lage, golvende vlucht waarbij de brede, afgeronde vleugels goed zichtbaar zijn. Steenuilen zijn soms ook overdag actief.
De steenuil eet naast knaagdieren ook wormen, grote insecten, libellen, enz .... Zijn biotoop is een kleinschalig boerenlandschap met haagkanten en knotwilgen. Dit typsiche landschap vind je nog terug in onze streek.

 

Om deze vogel te inventariseren trekken vrijwilligers er in maart (baltsperiode) op uit met kaart, potlood en geluidsinstallatie. Door het landschap op de kaart in gelijke telhokken op te delen en zich op te stellen (zo dicht mogelijk) in het midden van het telhok proberen ze de populatie in kaart te brengen. Het geluid wordt kort afgespeeld en daarna wordt er minstens 5 minuten gewacht. Alle uilen die antwoorden worden op de kaart aangeduid, zoveel mogelijk in de goede richting en de geschatte afstand. Uilen die op hetzelfde moment roepen worden duidelijk aangestipt.

 

Nadat het ganse gebied beluisterd is wordt een overzicht gemaakt van de roepende steenuilen en de telling uitgevoerd. Door dit verschillende jaren na elkaar te doen krijgen we een goed overzicht van de verspreiding en de populatie.

 

Bekijk hier de resultaten van onze laatste tellingen (2009-2011)